Rzymskokatolicki kościół filialny pw. Miłosierdzia Bożego
Dębna jest miejscowością, o której po raz pierwszy wspomniano w 1431 r Należała wtedy do Iwanka de Dambna. W 1486 r. lub 1495 r. bracia: Piotr, Mikołaj, Szczęsny i Leonard z Jurowiec sprzedali wieś Rafałowi z Humnisk. W dokumentach z 1489 r. i 1490 r. mówi się, że połowa pola o nazwie Thatharczyska w Dębnej wraz z gajami została zastawiona przez wójta z Mrzygłodu. W okresie I Rzeczpospolitej do I rozbioru Polski miejscowość należała do dóbr królewskich I podlegała starostwu mrzygłodzkiemu. W 1866 r. rząd austriacki sprzedał Dębną spółce Kirchmayer, syn i Simondt. Pod koniec XIX w. kupił ją Josche Kanner. Na początku XX w. wieś ponownie zmieniła właściciela i został nim Stanisław Nowak. i W miejscowości nie było ani cerkwi, ani kościoła. Mieszkańcy I obrządku łacińskiego należeli do parafii w Mrzygłodzie.
Przed II wojną światową wieś zamieszkiwała głównie ludność I polska.
Na początku wsi przy drodze stoi murowana kapliczka z XIX w. „Pod Dębiańską Skałą” w XIX w. stała karczma. Po wojnie w miejscowości istniało kilka starych, zrębowych chałup krytych słomianymi dachami oraz pozostałości pomnika zbudowanego na pamiątkę poległych żołnierzy LWP, funkcjonariuszy MO i UB z Rzeszowa, którzy zginęli w zasadzce zastawionej przez ludzi Żubryda.
Z „Dębiańskiej Skały” można zobaczyć panoramę doliny Sanu. W Dębnej znajduje się dogodne wyjście w pasmo Głębokiej (526 m n.p.m.) i na górę Kopacz (536 m n.p.m.). Po drugiej stronie Sanu usytuowane jest miejsce zwane „Chmielina”.
