Rzymskokatolicki kościół filialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
Hłomcza jest niewielką wioską położoną na lewym brzegu Sanu u podnóża Głębokiej Góry w paśmie Grabówki. Z odkrytego wzniesienia nad wsią rozciąga się piękna panorama na malowniczą okolicę. Pierwsza pisemna informacja o Hłomczy pochodzi z 1402 r., gdy wspominany jest bród hłomczański (Brud Chlumcense). Pierwsza informacja o Hłomczy jako wsi pochodzi z 1429 r. W 1439 r. wzmiankowana jest w Hłomczy prawosławna parafia. W 1443 r. tywon (tywun – urzędnik na Rusi) Mai z Hłomczy , był asesorem sądu grodzkiego w Sanoku. W 1468 r. wieś została j przeniesiona na prawo niemieckie. W 1548 r. Zygmunt August włącza do żup ruskich Ulucz, Dobrą i Hłomczę, wyjmując je spod jurysdykcji starostwa sanockiego. Do 1772 r. wieś była własnością królewską. WI poł. XIX w. nabyła ją rodzina Tergonde a końcem tegoż stulecia Adolf Raszowski.
Miejscowość należy do najstarszych osad w tej okolicy. Archeolodzy odkryli tu obozowisko łowców reniferów z epoki kamienia, ozdoby z epoki brązu (XVIII-XV w. p.n.e.) oraz osadę z okresu wpływów rzymskich z II w. n.e.
Po II wojnie światowej, gdy rozpoczął się terror UPA, już we wrześniu 1945 r. z Hłomczy przesiedlono 101 rodzin do USRR, kolejne w styczniu 1946 r„ a w maju 1947 r. niewielką część dawnej społeczności przesiedlono na tzw. Ziemie Odzyskane. We wsi znajduje się cerkiew greckokatolicka pw. Soboru Bogurodzicy I Proroka Eliasza.
30 października 2014 r. ks. Abp. Józef Michalik poświecił filialny Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jest on usytuowany obok obecnego cmentarza. Budowa kościoła była możliwa dzięki staraniom społeczności wiejskiej a także wydatnym wsparciu gminy Sanok.
