- Debrza – urwisko
- Paryja – głęboki wąwóz, np. leśny
- Ubocz – zbocze
- Wanciuch – brzuch
- Giwera – karabin
- Turlać się – przewracać, obracać
- Kurowaj – dawniej jakby tort weselny – nieodzowne w orszaku, niesione przez starostę, można zobaczyć w sobotę we Lwowie
- Wertepy – teren nierówny, pocięty potokami
- Rapt – porwanie panny, np. kandydatki na żonę
- Sklep – piwnica budowana sklepieniowo z kamieni
- Dyniać – tańczyć, dotyczy dzieci
- Tałabać – np. kapustę w beczce – deptać
- Linić się – zmiana sierści zwierzęcia, ale żargonowo np. łysieć
- Magura – samotna góra
- Pochulanka – terenu podmiejskie, gdzie urządzano festyny
- Jagła – kasza z prosa – ze słomy prosy wykonywano szczotki do bielenia
- Czerteż – wypalona i wykarczowana polana
- Magierka – czapka typu węgierskiego
- Okowita – wódka „pędzona” z żyta, mogła osiągać do 63% alkoholu
- Berdo – przepaść między górami
- Kiczera – zalesiona góra
- Młaczki – teren podmokły
- Huczek – potok górski
- Do rozpuku – śmiać się lub płakać do utraty tchu
- Trześnianka – zupa z dzikich czereśni, „podbijana” mlekiem
- Tyli co – niedużo, kapkę
- Tyćko – troszkę
- Morowy, honorny – honorowy
- Burzan – osad
- Farmazony – dyrdymały
- Duperele – głupoty
- Pochlipywać – popłakiwać
- Tańcować, hulać – tańczyć
- Hulaj dusza – wesołek
- Zazula – biedronka
- Czarnica – czarna jagoda
- Czeremcha – kocioróbka – znany nam silnie pachnący krzew
- Bormaszyna – wiertarka
- Szwajsować – spawać
- Ancel – areszt
- Kasarnia – koszary
- Majdan – podwórze, plac
- Swarzka – starościna weselna
- Czyr – zamieszka z mąki żytniej, gotowana „na twardo”, jedzona z mlekiem lub tłuszczem
- Babka – kowadełko do klepania kosy
- Płachta – metrowy płat płótna lnianego z trokami do noszenia trawy lub chrustu
- Liszka – grzyb kurka
- Podpinka – opieńka
- Ułan – czerwony kozak
- Gnurówki – grzyby, czasem zwane mylnie „baranie rożki”, bardzo dobre do zupy mlecznej
- Hajdamaka – trochę chuligan, ot taka szaławiła
- Drzewko – choinka z jodły
- Kołtewka – duszak wykonywany z choinki
- Gadzina – określenie ogółu zwierząt domowych
- Gudłaj (kudłaj) – pogardliwa nazwa starowierców, chodzi o zarost (ludzie nie za bardzo wiedzieli, że to jest związane z wiarą Żydów)
- Pełechaty – zarośnięty, ale też nie ostrzyżony
- Wiercielnik – taka wiercipięta, choć także ludowa nazwa padalca
- Pierwiastka – młoda krowa po ucieleniu, wyganiana na pastwisko z czerwoną tasiemką między nogami. Miało to odganiać uroki
- Uroki – czary
- Nakastlik – szafka nocna
- Niewistka – synowa, zwana tak w domu teściów
- Świdrowaty – np. trochę zwariowany chłopak
- Badrura (bradrura) – jakby piekarnik, duchówka
- Uszanowani – ogólny zwrot grzecznościowy
- Całui rączki – gest grzecznościowy do kobiet
- Taskać – ciągnąć, dźwigać
- Batiar – lwowski miglanc, trochę ulicznik
- Ryzy – drewniane rynny do transportu drewna z górnych partii lasu
- Baba – pozioma część komina na strychu
- Kapa – okap
- Matragona – góra koło Cisnej, zespół muzyczny z Sanoka, z rum. wilcza jagoda
- Telepać – trząść
- Osikowy grab – ni sio ni to – niewiadomo co, np. osikowe mleko – nie do końca skwaszone
- Bawarka – herbata z liści lipy z mlekiem – była koloru różanego
- Iskanie – ręczne niszczenie insektów
- Habanina – mięso
- Bajduga – tratwa
- Kruca fuks – przekleństwo
- Potuczek – strumyk
- Burkacz – duży kamień
- Podkasać – podnieść spódnicę
- Kopylak – dziecko z nieprawego łoża
- Chrustawka – dzika śliwka, bardzo kiedyś popularna w Dębnej
- Żeniaty – żonaty
- Śrubstak – imadło
- Ogacanie – ocieplanie domów, np. słomą
- Kulawa wilija – wigilia w obrządku wschodnim (6.01.), symbolicznie obchodzona także przez rzymsko katolików
- Pałaźnik – kolędnik winszujący rano w dzień Wigilii
- Paska – pszenna ozdobna buła z rodzinkami, smarowana białkiem do połysku, często też święcona – główne pieczywo Świąt Wielkanocnych
- Sikawka – wykonana z rurki, dawniej drewniana, z tłoczyskiem (stęporkiem), uszczelnionym pakułami – „wyposażenie” chłopaków na śmigus dyngus
- Cygarniczka – wyrabiana ręcznie lufka, wykonywana z drewna wiśni lub krzewu korczyny
- Cinkie mliko – mleko po „zebranej” śmietanie
- Bodenka – maślniczka, w środkowej Polsce zwana cieżnicą
- Badunia – głębia rzeczna, miejsce kąpania się dzieci
- Kałabania – głębia rzeczna, ale też i kłopoty
- Karahula, palica – kij do podpierania, ale też do podganiania np. bydła
- Durkać – stukać pięścią w drzwi
- Cieliczka – cielę rodzaju żeńskiego
- Ino co – bardzo mało
- Bodak – dziewięciosił bezlistny, poszukiwany przez chłopaków na dzień 15.08. do bukietu ziół w święto Matki Boskiej
- Cupkać – tupać nogami
- Buckanie – bodzenie się, raczej zabawa młodych koźląt
- Asunterunek – miejsce poboru rekruta.
- Gać – stopień spadku wody, ale też głębia bezpośrednio pod wodospadem.
- Forszpan – podwoda dwukonna, wyznaczana do transportu podczas wojen, szczególnie podczas I wojny światowej
- Pypka, pypa – smoczek
- Pazucha – pod ramieniem, pod pachą
- Paćkanie – taplanie nogami w błocie, ale i nieumiejętne malowanie
- Harpagon – nieokrzesany
- Harap – batóg
- Podarek – podarunek
- Zapodać – powiedzieć
- Kalika – kaleka, ale raczej o osobie mało sprytnej
- Siara – pierwsze mleko od krowy po ocieleniu
- Swatu – teść
- Stryku, stryna – stryj, stryjenka
- Ta gdzie! – naprawdę?
- Ta czegu? – co chcesz?
- Na podorędziu – blisko rąk, np. jakiś przedmiot
- Morga – galicyjska, 56 arów – dawna miara gruntu, ile zaorano od świtu do południa
- Proziak – bardzo smaczny placek „na sodzie”, pieczony na kuchennej blasze
- Podfruwajka – od taka trzpiotka, dorastająca panienka
- Parobczak – młody chłopak
- Brykać – rozrabiać, ale np. bryknąć to wyjechać za granicę
- Kuczki – święto namiotów (szałasów) – pamiątka wyprowadzenia Żydów z niewoli egipskiej przez Mojżesza.
- Halba – kufel ½ litra
- Ancug – ubranie
- Mniód – miód
- Strucla – ozdobna pleciona w blaszce bułka – w święta Bożego Narodzenia i Wielkanoc jedzono białe pieczywo
- Samodziały – poszczególne części garderoby wykonany sposobem domowym, ręcznie.
- Galoty – spodnie
- Ta weź! – daj spokój!
- Rucać – rzucać, np. śnieżkami
- Hyrczy – ostro się odzywa
- Ceber – drewniane wiadro na wodę.
- Opryszek – zbójnik bieszczadzki
- Tołhaj – rozbójnik węgierski
- Swiaszczennik – duchowny greko-katolicki
- Podlotek – to co podfruwajka, dorastająca dziewczyna
- Poczem – następnie
- Wajczą – zawodzą, marudzą (np. dzieci)
- Mus był – tak trzeba było
- Stan – wozownia przy karczmach
- Trzęsiączka – dreszcze
- Zainstalować – rozgościć się, np. w hotelu
- Pacnąć – klepnać, lekko uderzyć
- Kołomyjka – taniec huculski
- Połatajko – szewc specjalizujący się w łataniu butów
- Putnia – drewniane wiadro
- Puturajko – łazęga (z ros. put – droga)
- Mądryhel – mądraliśnki
- Szwędać – łazić
- Na – masz, bierz
- Brechać – kłamać
- Carynka – kośna łąka
- Działkać – ujadać, ale i wrzeszczeć
- Bambetle – pościel
- Ciumać – całować
- Łepeta (łepetyna) – głowa
- Lafirynda – lekceważąco o kobiecie
- Huncwot – łajdak
- Cyferblat – twarz
- Kozak – odważny chłopak
- Ni kumam – nie rozumiem
- Szkut – mały chłopak
- Rychać – mocno kaszleć
- Sztachety – zęby
- Pic – blaga, bujanie
- Paniaga – prawdziwy pan
- Bimbać – lekceważyć
- Chryja – awantura
- Ciapane kluski – lane ciasto
- Drywutnia – komórka na drzewo
- Małanka – zakończenie roku wg kalendarza juliańskiego
- Sztywne mliko – kwaśne mleko
- Zicher – na pewno
- Mojra – strach
- Schurdziałe mleko – mleko się zważyło
- Bania – łaźnia w tradycji wschodniej, ale też np. wieża cerkwi
- Kucza – mała biedna chatynka
- Hyża (z rus.) – chałupa
- Galopka – zapalenie płuc
- Soroczka – wschodni typ koszuli ze stójką
- Cyrkuł – powiat z czasów zaboru austriackiego
- Waserwaga – poziomica
- Sztreka – przejazd kolejowy
- Koszara – zagroda dla owiec
- Swiaszczennyk – duchowny greko katolicki
- Chałat – wierzchnie okrycie Żydów (Chasydów)
- Szłykać – chodzić bez celu
- Hołubić – pielęgnować, pieścić
- Paskudztwo – wyprysk skóry, krosta
- Przeszwarcować się – przejść nielegalnie granicę
autor: Pa-Rysz
